Μουσικό Σχολείο Λάρισας

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σας στέλνω αυτό το μήνυμα για να σας εκφράσω τα συγχαρητήριά μου, και ιδιαίτερα προς τον κ.Παπαχατζόπουλο, για το ύφος, το ήθος και το περιεχόμενο του σημερινού αφιερώματος στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Ποτέ στην καριέρα μου δεν παρακολούθησα σχολική εκδήλωση κατά την οποία οι μαθητές παρακολουθούν με τέτοιο ενδιαφέρον, χωρίς να εκδηλώνουν το παραμικρό δείγμα ανεπιθύμητης συμπεριφοράς. Συζητώντας με την κ.Μούτσιου κατά την επιστροφή μας στο Βόλο, μου είπε και εκείνη το ίδιο: πως από όλα τα σχολεία στα οποία έχει πάει για να μιλήσει στους μαθητές (μεταξύ των οποίων και μουσικά σχολεία), το ΜΣΛ της άφησε την καλλίτερη εντύπωση. Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία, και να σας ευχαριστήσω που με εμπιστευτήκατε για να την προσκαλέσω.

Νωρίτερα απόψε ανήρτησα ένα σημείωμα και κάποιες φωτογραφίες από τη σημερινή εκδήλωση στο Facebook. Το αντιγράφω παρακάτω. Σας καληνυχτώ και σας εύχομαι καλή συνέχεια στο έργο σας, το οποίο πάντα με συγκινεί και με εμπνέει. Και το εννοώ.



"Ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία έλαβε χώρα σήμερα στο Μουσικό Σχολείο Λάρισας, υπό την επιμέλεια του εκπαιδευτικού κ. Δημήτρη Παπαχατζόπουλου. Στην εκδήλωση συμμετείχαν ως προσκεκλημένοι οι μαθητές του Παραρτήματος ΑμεΑ Λάρισας "ο Αριστεύς", οι οποίοι τραγούδησαν για τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου, και η κυρία Δώρα Μούτσιου, πρωταθλήτρια και ολυμπιακή αθλήτρια ΑμεΑ στη σκοποβολή.

Η Δώρα Μούτσιου έδωσε την ευκαιρία στους μαθητές, μέσα από την αφήγηση των προσωπικών της εμπειριών και με διάλογο μαζί τους, να προβληματιστούν και να ευαισθητοποιηθούν σε ζητήματα αναπηρίας και ορθής αντιμετώπισής της από τους πολίτες. Συζητήθηκαν θέματα πρωτογενούς και δευτερογενούς αναπηρίας, προσβασιμότητας και μετακίνησης των ατόμων με κινητική αναπηρία, καθώς και ειδικά θέματα που αφορούν τη σκλήρυνση κατά πλάκας και τον αθλητισμό-πρωταθλητισμό στην κατηγορία ΑμεΑ.

Έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες εκδηλώσεις του Μουσικού Σχολείου Λάρισας, καθώς και πολλών άλλων σχολείων, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο σημερινό αφιέρωμα ήταν το επίπεδο συμμετοχής και ο τρόπος συμπεριφοράς των μαθητών, οι οποίοι παρακολουθούσαν με αξιοσημείωτο ενδιαφέρον, χαρακτηριστικό που μπορεί κανείς να το διακρίνει ακόμη και από τη στάση του σώματός τους στις φωτογραφίες. Η ευκαιρία που τους δόθηκε να συζητήσουν για μία ώρα με την Δώρα Μούτσιου, έδειξε να τους άγγιξε ιδιαίτερα, γεγονός που εκδηλώθηκε στα ερωτήματα που της υπέβαλαν. Σημειώνω εδώ ενδεικτικά κάποια από αυτά, που αφενός με προβλημάτισαν ως προς την απάντησή τους και, αφετέρου, μου αποκάλυψαν το βάθος του προβληματισμού και την ωριμότητα των μαθητών. Ρώτησε λοιπόν ένας μαθητής γυμνασίου τη Δώρα: "ήσασταν ευαισθητοποιημένη ως προς την αναπηρία και πριν βρεθείτε σ αυτή τη θέση, ή αφότου την αποκτήσατε και η ίδια;". Κάποιος άλλος: "βιώσατε απόγνωση; Απελπισία; Πώς την αντιμετωπίσατε;" Και μια μικρούλα μαθήτρια: "τί μπορεί να κάνει κανείς, όταν οι άλλοι γίνονται εμπόδιο στα όνειρά του για τη ζωή;"

Η ευαισθησία των μαθητών, οι ουσιώδεις απορίες τους και η σοβαρότητά τους κατα τη διάρκεια παρακολούθησης του αφιερώματος, με συγκίνησαν. Ανέδειξαν προεκτάσεις ικανές να χαρτογραφήσουν την ορθή πολιτική της αναπηρίας, την ενσυναίσθηση, το σεβασμό και την υπευθυνότητα των πολιτών απέναντι σε συνανθρώπους-ΑμεΑ. Ομολογώ όμως πως ξεπέρασα το επίπεδο της συγκίνησης και έκλαψα πραγματικά, σκυμένη πίσω από τη "γαλαρία" των τελευταίων καθισμάτων, όταν άκουσα την τρεμάμενη φωνούλα (από το τρακ; τη συγκίνηση; ή εξαιτίας του είδους της αναπηρίας της;) μιας μαθήτριας του σχολείου "Αριστεύς" να τραγουδά "...αν με πίστευες λιγάκι, θα 'σαν όλα αληθινά"

Αυτός ο γνωστός κι αγαπημένος μας στίχος, αποπλαισιωμένος από το ερωτικό και ενταγμένος στα συμφραζόμενα του σημερινού αφιερώματος, θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει απάντηση σε πολλά από τα ερωτήματα των μαθητών και να καθοδηγήσει όσους εκπαιδεύουμε μαθητές με αναπηρία. Ίσως, ακόμη, για κάποιους από εμάς, να είναι και η φωνούλα του εαυτού μας, που ζητά να τον πιστέψουμε και να τον στηρίξουμε, για να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα."

Ξανθούλα Παπαπαναγιώτου Σχολική Σύμβουλος Μουσικών.

Το Μουσικό Σχολείο Λάρισας, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις μνήμης για την 43^η επέτειο από την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, πραγματοποίησε την καθιερωμένη σχολική γιορτή μέσα σε κλίμα πανηγυρικό παρουσία του Διευθυντή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ν. Λάρισας κ. Ιωάννη Καψάλη (όπου και απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό), του σχολικού συμβούλου κ. Ιωάννη Ηλιούδη μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, πλήθους γονέων και φίλων του Μουσικού Σχολείου.

Μουσικό σύνολο μαθητών πλαισίωσε μουσικά την εκδήλωση η οποία περιλάμβανε θεατρικό δρώμενο και ιστορική διαδρομή στα γεγονότα.

Συμμετείχαν οι μαθητές:

Γεωργούλας Γεώργιος, Σαγρής Βύρων, Παράφορου Μυρτώ, Παπαϊωάννου Ηράκλεια, Παπαδημητρίου Κατερίνα, Κρεμαστάς Θάνος, Παπαχρήστου Γιωτίνα, Σπυρόπουλος Αιμίλιος, Μαραμή Μαρία, Παυλοπούλου Βασιλική, Καλογεράς Κυριάκος, Λεκαράκου Σταυρούλα, Γρηγοράκος Χρήστος, Δημόπουλος Λαοκράτης, Νάκα Αγγελική, Τσακνάκη Ελευθερία, συνοδευόμενοι από τους  Θεοδωρόπουλο Λεωνίδα (Κιθάρα), Φαρμάκη Νάγια  (Κιθάρα), Καραούλη Στάθη (Ηλ. Κιθάρα), Καλαϊτζόγλου Αντώνη (Ηλ. Κιθάρα), Μαργαρίτη Ιωάννη (Πιάνο), Ζεϊμπέκη Σταυρένια (τραγούδι), Λάμαρη Χριστίνα (τραγούδι), Κοντοθανάση Θανάση (τραγούδι).

Σκηνικά: Κρεμαστάς Θάνος, Δημόπουλος Λαοκράτης, Ζησοπούλου Ευαγγελία, Κουτσιούλη Ευαγγελία,  Νούσιος Γεώργιος.

Η εκδήλωση δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συνδρομή των εκπαιδευτικών κ. Διβάνη Ελένη, Ζαρκαδούλα Κωνσταντίνο, Παπαδήμα Γεώργιο, Μακρυγιάννη Ιωάννη, Καμπούρη Μανώλη στους οποίους η διεύθυνση και ο σύλλογος του σχολείου οφείλουν θερμές ευχαριστίες.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

190 Χρόνια Στρατιωτικής Μουσικής

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΕΝΤΕΧΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

υπ. Εξάρχου Ελένη - Γατσιού Ελένη