Μουσικό Σχολείο Λάρισας

Θέμα : Καλλιτεχνικό Κόμικς

Ομαδική εργασία

Συμμετοχή σε διαγωνισμό

Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS διοργάνωσε για τη σχολική χρονιά 2010-2011 Καλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα: «Υδάτινες Ιστορίες...». Ο καλλιτεχνικός διαγωνισμός στοχεύει στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών σχετικά με την σπουδαιότητα του νερού για τη ζωή στον πλανήτη, την προστασία των υδατικών πόρων, τις συνέπειες από την έλλειψη πόσιμου νερού τόσο για τον άνθρωπο όσο και το περιβάλλον, τους τρόπους με τους οποίους μπορούν τα παιδιά να αναλάβουν δράση στην καθημερινότητα τους, στο σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονιά, εξοικονομώντας νερό. Η τέχνη γίνεται εργαλείο στα χέρια των παιδιών και μέσα από τις δημιουργίες τους στέλνουν ένα μήνυμα στους μεγαλύτερους.

O διαγωνισμός τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων και πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας Α.Ε.

Με αφορμή τον Μαθητικό καλλιτεχνικό διαγωνισμό του δικτύου ?Μεσόγειος S.O.S.? με θέμα: ?Υδάτινες ιστορίες?, μαθητές της Β1? τάξης Γυμνασίου πήραν μέρος σ? αυτόν σχεδιάζοντας τα δικά τους κόμικς. Τα κόμικς αυτά αποτελούν  μικρές ιστορίες οι οποίες καταλαμβάνουν μέχρι 3 φύλλα Α3 ή χαρτί διάστασης 30 Χ 45cm.

Τα παιδιά εργάστηκαν σε τρεις ομάδες δημιουργώντας αντίστοιχα κόμικς. Την πρώτη ομάδα αποτελούσαν οι μαθήτριες: Ίρις Λουίζα, Μαρία Μαντέλα, Ευρυδίκη Μαντέλα , Λίλα Μπακρατσά, Βάνα Πάσχου,  Ελίζα Πατσιώλη. Την δεύτερη ομάδα οι μαθητές: Γιώργος Μαγαλιός και Θανάσης Μητσάτσικας . Την Τρίτη ομάδα οι μαθητές Γιάννης Μπαμπούλης, Θοδωρής Μπαμπούλης και Αλέξανδρος Παπαδούλης. Οι δύο πρώτες ομάδες διασκεύασαν σε κόμικς το παραμύθι «Τα Ποτάμια και οι Χείμαρροι» της φιλολόγου του σχολείου μας κ. Στέλλας Νταβαρούκα, ενώ η τρίτη ομάδα διασκεύασε το παραμύθι του μαθητή Γιάννη Μπαμπούλη «Το ταξίδι του Δροσοσταλίδα».

Τα έργα των παιδιών θα παρουσιαστούν τον Μάρτιο του 2011 στον εκθεσιακό χώρο του ΜΕΤΡΟ της πλατείας Συντάγματος, στην Αθήνα, σε μία 4ημερη έκθεση ανοιχτή στο κοινό.

Μια επιτροπή αποτελούμενη από καλλιτέχνες και εκπαιδευτικούς θα επιλέξει και θα βραβεύσει σε κάθε κατηγορία τα έργα που θα ξεχωρίζουν από άποψη φαντασίας και καλλιτεχνικής δημιουργικότητας .

Η τελετή βράβευσης θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της έκθεσης.

Τα ποτάμια και οι χείμαρροι

Κάποτε την Γη κυβερνούσαν οι χείμαρροι και τα ποτάμια υποτακτικά ακολουθούσαν τις προσταγές τους. Ήταν η λεγόμενη εποχή των Χειμάρρων. Φόβος και τρόμος επικρατούσε παντού. Αφού να φανταστείτε ακόμα στις μνήμες των ανθρώπων υπάρχει, αιώνες μετά, ένα τέτοιο κατακάθι φόβου.

Οι χείμαρροι μισούσανε την τάξη και την αρμονία. Ήθελαν ακαταστασία και πανικό κι ορμούσαν τα νερά τους μανιασμένα να παρασύρουν το καθετί που έμοιαζε ειρηνικό και τακτοποιημένο. Έχυναν τα νερά τους στα ποτάμια για να τα κάνουν κι αυτά ορμητικά και τα ποτάμια διαμαρτύρονταν. Κι όσο πιο πολύ διαμαρτύρονταν, τόσο πιο πολύ κατέστρεφαν κι αυτά τα σπίτια και τα σπαρτά των ανθρώπων.

Φωνές απελπισίας ακούγονταν από παντού. « πώς θα ζήσουμε χωρίς στέγη, χωρίς τροφή, χωρίς τα ζώα μας και με τον φόβο του χαμού μας;». Θλίβονταν τα ποτάμια που άκουγαν αυτές τις κραυγές, ώσπου μια μέρα συνασπίστηκαν όλα μαζί κι αποφασίσανε να πολεμήσουν τους χειμάρρους.

Έτσι άρχισε για πρώτη φορά στην ιστορία της γης ο ποταμοχειμαρροπόλεμος.   Κράτησε χρόνους πολλούς. « Πολιτισμό θα φέρουμε στον άνθρωπο», έλεγαν τα ποτάμια. « Το χάος τους ταιριάζει», απαντούσαν οι χείμαρροι. Όλα τα όντα της γης εκστατικά και με αγωνία παρακολουθούσαν αυτήν την διαμάχη. Κι όταν όλα μαζί για πρώτη φορά πήγαν με το μέρος των ποταμιών, κι έτυχε τότε να φωτίζουν την γη τα δυο φεγγάρια, - πράγμα του συμβαίνει κάθε 13.000 χρόνια- οι χείμαρροι παραδόθηκαν. Έβαλαν, όμως, έναν όρο.

«Αν οι άνθρωποι δεν τιμήσουν τον πολιτισμό που επαγγέλλονταν τα ποτάμια, τότε θα έληγε η εποχή των Ποταμών και στα επόμενα δυο φεγγάρια που θα τύχαινε να φωτίζουν την γη, μετά δηλαδή από 13.000 χρόνια, θα έπαιρναν αυτοί την εξουσία».

Η πρόταση έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά κι ανακούφιση, μιας και η εποχή των Ποταμών υποσχόταν ό,τι πολύ ήθελε η ψυχή τους, και κανείς δεν πίστεψε πως θα κινδύνευε ποτέ η βασιλεία των ποταμιών.

Και πράγματι οι άνθρωποι μεγαλούργησαν τα χρόνια αυτά κι έφτιαξαν πόλεις και πολιτισμό, γράμματα, νόμους και τέχνες, κι έκτισαν σπίτια ως τον ουρανό και γέφυρες και δρόμους στη γη και κάτω από αυτήν ακόμα, κι ήρθε η τάξη και η αρμονία κι η ειρήνη και η χαρά, μα δεν κράτησαν για πολύ. Γιατί ήρθαν μαζί η έπαρση κι ο εγωισμός, ο φθόνος  και η ζήλια, ένας ανελέητος ανταγωνισμός.

Και κάπου κάπου μες τη νύχτα ακούγεται σαν βρυχηθμός απ? των χειμάρρων τη βοή την περασμένη η φράση που λεγόταν. «το χάος τους ταιριάζει», κι οι αδύναμοι τρομάζουν κι οι δυνατοί την χαίρονται και τα ποτάμια απελπισμένα στερεύουν τα νερά τους, τι η στεναχώρια τους μεγάλη κι η ελπίδα λιγοστεύει.

Και τώρα που τα δυο φεγγάρια τυχαίνει να πλησιάζουν την γη, κι οι χείμαρροι τα περιμένουν πως και πως, οι άνθρωποι με τον πολιτισμό  τους, μέσα σ? αυτόν τον πανικό απ? των χειμάρρων την βοή την περασμένη, δεν ξέρουν τι να κάνουν.

Τους μένουν χίλια χρόνια και 1ημέρα ακόμα.

Στέλλα Νταβαρούκα  φιλόλογος ΠΕ2 Μουσικό Σχολείο Λάρισας

Το ταξίδι του Δροσοσταλίδα

Μια φορά κι έναν καιρό στο βασίλειο των υδρατμών στον ουρανό ήταν ένας νέος ο Δροσοσταλίδας . Κάποια μέρα δεν ήξερε τι να κάνει κι αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι σ? όλο τον κόσμο. Αποφάσισε να πάει στα τρία μεγάλα υδάτινα βασίλεια: το βασίλειο του νερού στον ωκεανό, στο βασίλειο του πάγου στην Ανταρκτική και στο βασίλειο των πηγών που βράζουν στην Ισλανδία!

Λίγες μέρες πριν φύγει ο μαΐστρος του παλατιού τον επισκέφτηκε και του είπε:»Παιδί μου είναι σκληρός ο κόσμος εκεί έξω, γι? αυτό σου ετοίμασα αυτό το φίλτρο, μόλις πίνεις μια γουλιά θα αλλάζεις κι από υδρατμός θα γίνεσαι όπως είναι το νερό στον τόπο που βρίσκεσαι». «Σας ευχαριστώ πολύ κύριε» του είπε Δροσοσταλίδας και  πήρε το μπουκαλάκι με το φίλτρο.

Μετά από λίγες μέρες έφτασε στο βασίλειο του νερού στον Ατλαντικό ωκεανό . Εκεί αμέσως ήπιε μια γουλιά από το φίλτρο και κατέβηκε γρήγορα μέσα στο νερό. Εκεί έκπληκτος κατάλαβε πως όπου και να κοιτούσε τα ψάρια ήταν δυστυχισμένα και θλιμμένα. Γι? αυτό και αποφάσισε  να ρωτήσει τον βασιλιά τι συμβαίνει. Μα μόλις του μίλησε γι αυτό το πρόβλημα εκείνος νευρίασε και τον έδιωξε από την χώρα.

Και με βαριά καρδιά ο Δροσοσταλίδας συνέχισε το ταξίδι του στο επόμενο βασίλειο των πηγών που βράζουν στην Ισλανδία. Όμως εκεί έγινε το ίδιο που έγινε και στο προηγούμενο βασίλειο?κι έτσι για να μην τα πολυλογώ συνέχισε το ταξίδι του.

Μόλις έφτασε στο βασίλειο του πάγου επανέλαβε την διαδικασία του φίλτρου και κατέβηκε στο παγωμένο νερό. Εκεί όμως είδε ότι οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι κι όχι δυστυχισμένοι. Και τότε χάρηκε τόσος πολύ, βρήκε επιτέλους τι θα κάνει στην ζωή του! Από δω και πέρα θα γυρίζει τον κόσμο και θα βοηθάει τους λαούς να βρούνε την χαρά?

Ιωάννης Μπαμπούλης μαθητής Β2 Γυμνασίου Μουσικού Σχολείου Λάρισας